رمضانیه

آمده ام مهمانی...

اینجا همگان به هم شادی تعارف میکنند

 خوش رویی،واگیر دار شده

انگار عده ای سرشان درد میکند برای کمک

نمازهای دو رکعتی سروقت

رجوع های مکرر به خدا

سحر های پر ندبه و آه ...

ای کاش همیشه رمضان بود

 

 

روزگار

وقتی همه در گرماگرم

و کشاکش بازی دنیا بودیم

چه سر های بی گناهی 

که از تن جدا نشد

و چه بی عفتی هایی

که به اسم دین

تمام نشد

و حالا من غفلت زده از این بازی روزگار

انگشت به دهان مانده ام...

 

پی نوشت:حواسمان باشد جام جهانی برزیل،ما را از جام کشتار عراق بـاز ندارد

داور

قدر 90دقیقه بازی را بدان

شاید داور وقت اضافه ای

لحاظ نکند...

دقایق

چقدر غم بار است وقتی

 در دقایق آخر از شیطان

گل بخوری

سنگدل

نمی توانستم معصومیتت را درک کنم

به زحمت افتادی و رنج کشیدی 

حالا مظلومیتت را به نظاره نشسته ام...

وای که چقدر سنگدل شده ام

 

پی نوشت:درکی مختصر از درس استاد پناهیان 

یواشکی

 آزادی از زمانی یواشکی بود

که علی(ع) درد و دلهایش را

 با چاه در میان می گذاشت

هوچی گر

از آزادی تنها هوچی گری بلد بود

و خواندن چند بیت شعر یار دبستانی

آن هم از رو

معنا

حق انتخاب در لغتنامه ی وجودش

اینگونه معنا شد:

آنچه من می گویم ...

نمایان

آنقدر که از داعش ترسیده بود

از شیطان خوفی نداشت

معلوم شد تا نمایان نگردد دشمن

باورش سخت است...

مبهوت

عده ای از تاریکی ها به نور رهسپارند

و عده ای از نور به تاریکی ها

و من مبهوت این رفت و آمد ها